Kampania - Rozdział I

Dobrze więc. Tak się składa, że to Wookie sprawują kontrolę nad jedynym zejściem do Cienistych Krain o jakim mi wiadomo. Jako korporacja nie jesteśmy zainteresowani bezcelową stratą ludzi na dole, więc własne przejście nie jest nam potrzebne. Moja władza sięga tylko do granic tej małej kolonii, więc gdy opuścicie nasze bramy będziecie zdani sami na siebie. Z Wookiemi też będziecie musieli sami dojść do porozumienia, nie wpuszczają oni zazwyczaj cudzoziwiemców na dół od tak sobie. Dam wam przenośny translator, żebyście mogli się porozumieć z tubylcami. W cyfonotesie jest też mapa, na której zaznaczyłem, jak dojść do zejścia na dół.

Ithorianin wyciąga z biurka urządzenie wielkości breloka, translator, po czym sięga szufladę niżej wyciąga prostokątny cyfronotes nanosząc na niego jakieś dane, po czym przekazuje obydwie rzeczy Drakkainowi. Kiedy obydwaj ludzie kierują się
do wyjścia Wertka dodaje

A nim wyjdziecie zapłaćcie mi każdy po 100 kredytów oraz 500 kredytów za sprzęt, który wam dałem. Zawsze istnieje niebezpieczeństwo, że nie wrócicie.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez kazuj dnia Pią 21:31, 03 Paź 2008, w całości zmieniany 1 raz

Z obuzeniem mowie

Pomyslmy... nie placisz nam za to ze tam idziemy mimo ze robimy cos co sie tobie oplaca...oprocz tego chcesz jeszcze zebysmy zaplacili Tobie ? Masz dwie opcje albo dostaniesz 100 kredytow i stad odejdziemy, albo niedostaniesz nic a my wezmiemy jeszcze troche...

Zlosliwie sie usmiecham.

Wybor nalezy do ciebie...

Mowiac to poprawiam ulozenie karabinu.

Post został pochwalony 0 razy

Milczę, niby powinienem coś zrobić jednak się nie ruszam, czekam na reakcję gospodarza.

Post został pochwalony 0 razy

Mistrz gry:

Chłopcze powściągnij ten swój temperament. To, że widziałeś przed wejściem tylko dwóch strażników, nie znaczy, że nie ma ich tu więcej. Nawet jak mnie zabijesz, co Ci to da? Zostaniesz wytropiony tutaj i sprzedany do niewoli, albo uciekniesz do Wookie, którzy ostatnio nie witają najlepiej obcych. Zresztą i tak w waszym interesie jest tam iść, mi wyświadczacie tylko przysługę, a zaznaczyłem, że moje informacje będą kosztować. Jestem biznesmenem, muszę zarabiać Wertka zmierzył buntowniczego człowieka pogardliwym spojrzeniem, bo w jego mniemaniu wykazał się on całkowitym brakiem pragmatyczności.

Post został pochwalony 0 razy

Ze zloscia mowie

Niech ci bedzie masz tu te swoje 500 kredytow...

Nie czekajac na odpowiedz wychodze.

Post został pochwalony 0 razy

Ehh, pomógłbym gdyby troszku bardziej przycisnął napa gospodarza, ale cóż...

Daję pieniądze, żegnam się i wychodzę, mam nadzieje na jeszcze jedno spotkanie, okazję do odzyskania kasy... całych 200stu kredytów.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez kazuj dnia Pią 22:36, 03 Paź 2008, w całości zmieniany 1 raz

Mistrz gry:

Wychodzicie z biura przedstawiciela korporacji Czerka i kierujecie się podług mapy, którą od niego otrzymaliście. Przy wyjściu z lądowiska mijacie dwóch strażników, którzy przepuszczają was bez słowa i zamykają za wami, zostawiając was samym sobie poza terenem chronionym przez korporację. Stojąc na zewnątrz dostrzegacie cztery ciężkie działka blasterowe skierowane w stronę, w którą wy macie się udać. Zewsząd zaczynają docierać różne dźwięki, na które wcześniej nie zwracaliście uwagi, wydawane przez miejscową faunę, choć nikogo nie było widać przed wami. Mapa wyraźnie wskazuje wam, że trzeba iść przed siebie.

Post został pochwalony 0 razy

Idę w milczeniu, na razie spokój, mój towarzysz wydaje się zmieszany po tamtym wydarzeniu, i dobrze. Mam dzięki temu przewagę.

Post został pochwalony 0 razy

Ide... ide... ide i mysle jakby tu temu pieprzonemu "gospodarzowi" zycie uprzykrzyc... i kase zwinac...

Post został pochwalony 0 razy

W trakcie pochodu, natężenie nieznanych dźwięków staje się na tyle niepokojące, że zaczyna sugerować obecność czegoś w pobliżu. Rimmorn wyciąga swój karabin i sprawdza przez lunetę otoczenie, w odległości niecałego kilometra dostrzega dwanaście pąjkopodobnych stworzeń

Stoją one w pobliżu przejścia, przewężenia, pomiędzy dwoma platformami wzniesionymi na konarach dwóch sąsiadujących ze sobą drzew. Nad nimi znajdują się rosłe, potężne gałęzie jednego z nich. Niestety mapa wskazuje, że miejsce waszego przeznaczenia znajduje się jeszcze kilometr marszu stąd po przekroczeniu tego powietrznego mostu. Z posiadanych wam informacji wiecie, że to Kinrathy, dzikie stworzenia nie grzeszące inteligencją, które odróżniają swoje ofiary po zapachu, nie będąc w stanie ich dostrzec z powodu ślepoty. W przypadku starszych osobników, przednie odnóża posiadają gruczoły jadowe, który sam w sobie jest rzeczą dość nieprzyjemną. Następne spojrzenia ujawnia powód ich zebrania się tutaj, pomiędzy ich tylnymi odnóżami Rimmorn jest w stanie dostrzec wystające, do połowy obrane, ludzkie kości, oraz strzępki jakiegoś materiału całkowicie splamionego krwią.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez RevanMg dnia Śro 22:45, 08 Paź 2008, w całości zmieniany 2 razy

Mamy towazystwo... dobrze... trzeba sie odstresowac po tym "powitaniu"

Przygladam sie grupce przez celownik starajac sie znalesc przywodce lub poprostu najwiekszego stwora kiedy przypomonam sobie ze nei jestem sam...

Jakies propozycje moj.. ekhem... towazyszu?

Post został pochwalony 0 razy

Wyciągam "dziabakę", mój ukochany mieczyk.

Potrzebuję spotkania sam na sam z kilkoma z nich. Pochwaliłbym się pewnym argumentem...

Wychodzę na przód na kilkanaście kroków i wyczekuję na pierwszy ruch przeciwnika licząc, że nim dojdą do mnie, mój nowy kumpel odstrzeli ich jak najwięcej nie muskając przy tym mej łepetynki...

Post został pochwalony 0 razy

Dobsh wiec....

Przechodze na wygodniejsza pozycje do strzalu i zaczynam celowac.

Post został pochwalony 0 razy

Pierwsze strzały oddane przez Rimmorna trafiają celu, sprawnie kładzie on 3 ze wszystkich bestii, nim te reagują. Pozostałe rzucają się bezmyślnie, w stronę z której padły strzały. Przestraszone bestie wyczuwają obecność Drakkaina, kiedy jedna z nich traci przednie odnóża, które nie miały szans w kontakcie z "dziabaką". Ranna kreatura jeszcze raz kosztuje smaku ostrza, który pozbawia ją życia, nim Drakkain musi uniknąć ciosu kolejnej bestii, którą tym razem dziabaka nacina wzdłuż, co kładzie pajęczaka, w agonii, na ziemię. Pozostałe Kinrathy otaczają Drakkaina całkowicie zapominając o strzelcu, który przypomina o sobie oddając kolejną serię zabójczych strzałów, z których jeden ochronił jego towarzysza przed trafieniem trującą, przednią, kończyną. Tym razem bestie nie wydają się przestraszone ostrzałem, a jednej z nich udaje się musnąć człowieka z mieczem w drugą dłoń, nim temu udaje się pozbawić ją życia. Na szczęście cios przedarł się tylko przez ubranie i sprawił niewielkie zadrapanie, nie była to kończyna wyposażona w gruczoły jadowe. Jeden z pajęczaków ucieka w kierunku Rimmorna, ale nim dobiega do swojego celu, zostaje porażony blasterowym strzałem. W tym samym czasie dziabaka unieszkodliwia pozostałe przy życiu dwa potwory, choć w procesie jej właściciel nabywa kolejnych przecięć w ubraniu, szczęśliwe mniej groźnych niż poprzednie.
Po tej krótkiej walce platforma zasłana jest trupami Kinrathów, przy wejściu na następną platformę leżą resztki posiłku bestii, poza tym, wydaje się, że strzały uciszyły trochę otoczenie, przepłaszając pozostałych przedstawicieli miejscowej fauny.

Post został pochwalony 0 razy

Zadowolony dziękuję towarzyszowi za cenne strzały, chowam miecz i ruszam w kierunku punktu które wskazuje radar.

Post został pochwalony 0 razy